NAZIV I VRSTA PRIRODNOG DOBRA
Park prirode „Sićevačka klisura“.
NACIONALNA KATEGORIJA
II (druga) kategorija – zaštićeno područje regionalnog odnosno velikog značaja.
POVRŠINA
7.746 ha
REŽIM/I ZAŠTITE
Režimi zaštite II (drugog) i III (trećeg) stepena.
OPŠTINA/E
Grad Niš i opština Bela Palanka.
PRETHODNA ZAŠTITA
Rešenje o stavljanju pod zaštitu dela područja Sićevačke klisure (Skupština opštine Niš, br. 022-48/77 od 26.01.1977. godine).
AKT O ZAŠTITI
Uredba o zaštiti parka prirode „Sićevačka klisura“ („Službeni glanik RS“, br. 16/2000).
UPRAVLJAČ
Javno preduzeće „Srbijašume“.
KRATAK OPIS (OSNOVNE PRIRODNE I STVORENE VREDNOSTI)
Sićevačka klisura je zaštićena kao područje izuzetne biološke raznovrsnosti i stanište ili boravište velikog broja endemičnih, endemoreliktnih, reliktnih i retkih vrsta biljaka i životinja, kao osobeni primer pojave i međudejstva geoloških, geomorfoloških i hidroloških procesa i kao predeo izraženih obeležja prirodne lepote i uspešnog spoja prirode, ljudskih tradicionalnih delatnosti i graditeljstva i kulturno-istorijskih spomenika.
Sićevačka klisura predstavlja probojnicu reke Nišave kroz Kunovičku površ koja teče između južnih padina Svrljiških planina i Suve planine. U morfološkom pogledu, Sićevačka klisura predstavlja jednu od najimpresivnijih i najvrednijih klisurastih i kanjonskih krečnjačkih dolina u Srbiji. U okviru klisure izdvajaju se tri morfološke celine - Gradiški kanjon, Prosečka klisura i Ostrovička kotlina. Poseban pečat njenom izgledu daju brojne pećine, potkapine, jame, vrtače, ostenjaci i impozantni krečnjački ekskarpmani Kusače, poređani u lučni, amfiteatralni niz. Odlikuje se višestrukim prirodnim i stvorenim vrednostima. Uprkos brojnim uticajima čoveka, na području klisure je registrovano prisustvo većeg broja endemičnih, endemoreliktnih, reliktnih , retkih i u celini gledano, značajnih vrsta biljaka, pa se sa pravom može reći da predstavlja veliki refugijum biljnih vrsta Srbije, Balkana i Evrope.
Najatraktivniji i najvredniji deo klisure je grandiozni Gradiški kanjon sa tesno sklopljenim stranama, koje najvećim delom čine vertikalne, stepenasto odsečene kamene litice. Širina kanjona pri dnu se uglavnom svodi na rečno korito Nišave. Upravo na ovim nedostupnim liticama se gnezdi jedan od poslednjih parova surog orla (Aquila chrysaetos) u Srbiji. Na izlazu iz kanjona se nalazi uzvišenje Oblik. Ovo uzvišenje i Jelašnička klisura predstavljaju jedinstvena i ekskluzivna staništa na kojima zajedno rastu vrste srpska ramonda (Ramonda serbica) i Natalijina ramonda (Ramonda nathaliae), tercijarni relikti i endemiti Balkana, gradeći zajednicu Ramondietum nathaliae-serbicae.
Posebnu vrednost područja Sićevačke klisure brojni srednjovekovni manastiri, crkvišta, gradine i utvrđenja, crkve i drugi vredni spomenici, lokaliteti i nalazišta. Među navedenim, dva manastira imaju status nepokretnih kulturnih dobara i očuvani su u celosti - Manastir Svete Bogorodice i Manastir Svete Petke „Iverica“. Takođe, očuvani su i delovi čuvenog rimskog puta Via militaris.
Park prirode „Sićevačka klisura“.
NACIONALNA KATEGORIJA
II (druga) kategorija – zaštićeno područje regionalnog odnosno velikog značaja.
POVRŠINA
7.746 ha
REŽIM/I ZAŠTITE
Režimi zaštite II (drugog) i III (trećeg) stepena.
OPŠTINA/E
Grad Niš i opština Bela Palanka.
PRETHODNA ZAŠTITA
Rešenje o stavljanju pod zaštitu dela područja Sićevačke klisure (Skupština opštine Niš, br. 022-48/77 od 26.01.1977. godine).
AKT O ZAŠTITI
Uredba o zaštiti parka prirode „Sićevačka klisura“ („Službeni glanik RS“, br. 16/2000).
UPRAVLJAČ
Javno preduzeće „Srbijašume“.
KRATAK OPIS (OSNOVNE PRIRODNE I STVORENE VREDNOSTI)
Sićevačka klisura je zaštićena kao područje izuzetne biološke raznovrsnosti i stanište ili boravište velikog broja endemičnih, endemoreliktnih, reliktnih i retkih vrsta biljaka i životinja, kao osobeni primer pojave i međudejstva geoloških, geomorfoloških i hidroloških procesa i kao predeo izraženih obeležja prirodne lepote i uspešnog spoja prirode, ljudskih tradicionalnih delatnosti i graditeljstva i kulturno-istorijskih spomenika.
Sićevačka klisura predstavlja probojnicu reke Nišave kroz Kunovičku površ koja teče između južnih padina Svrljiških planina i Suve planine. U morfološkom pogledu, Sićevačka klisura predstavlja jednu od najimpresivnijih i najvrednijih klisurastih i kanjonskih krečnjačkih dolina u Srbiji. U okviru klisure izdvajaju se tri morfološke celine - Gradiški kanjon, Prosečka klisura i Ostrovička kotlina. Poseban pečat njenom izgledu daju brojne pećine, potkapine, jame, vrtače, ostenjaci i impozantni krečnjački ekskarpmani Kusače, poređani u lučni, amfiteatralni niz. Odlikuje se višestrukim prirodnim i stvorenim vrednostima. Uprkos brojnim uticajima čoveka, na području klisure je registrovano prisustvo većeg broja endemičnih, endemoreliktnih, reliktnih , retkih i u celini gledano, značajnih vrsta biljaka, pa se sa pravom može reći da predstavlja veliki refugijum biljnih vrsta Srbije, Balkana i Evrope.
Najatraktivniji i najvredniji deo klisure je grandiozni Gradiški kanjon sa tesno sklopljenim stranama, koje najvećim delom čine vertikalne, stepenasto odsečene kamene litice. Širina kanjona pri dnu se uglavnom svodi na rečno korito Nišave. Upravo na ovim nedostupnim liticama se gnezdi jedan od poslednjih parova surog orla (Aquila chrysaetos) u Srbiji. Na izlazu iz kanjona se nalazi uzvišenje Oblik. Ovo uzvišenje i Jelašnička klisura predstavljaju jedinstvena i ekskluzivna staništa na kojima zajedno rastu vrste srpska ramonda (Ramonda serbica) i Natalijina ramonda (Ramonda nathaliae), tercijarni relikti i endemiti Balkana, gradeći zajednicu Ramondietum nathaliae-serbicae.
Posebnu vrednost područja Sićevačke klisure brojni srednjovekovni manastiri, crkvišta, gradine i utvrđenja, crkve i drugi vredni spomenici, lokaliteti i nalazišta. Među navedenim, dva manastira imaju status nepokretnih kulturnih dobara i očuvani su u celosti - Manastir Svete Bogorodice i Manastir Svete Petke „Iverica“. Takođe, očuvani su i delovi čuvenog rimskog puta Via militaris.
