NAZIV I VRSTA PRIRODNOG DOBRA
Specijalni rezervat prirode „Uvac“.
NACIONALNA KATEGORIJA
Ι kategorija zaštite - zaštićeno područje međunarodnog, nacionalnog, odnosno izuzetnog značaja.
POVRŠINA
7.543 ha.
REŽIM/I ZAŠTITE
Uspostavljen je režim zaštite II stepena.
OPŠTINA/E
Nova Varoš i Sjenica.
PRETHODNA ZAŠTITA
- Strogi prirodni rezervat Pavlovića brod - Rešenje o stavljanju pod zaštitu države dela prirodnog područja Klisure reke Uvac na mestu zvanom Pavlovića brod broj 633-7/71-02 - SO Nova Varoš;
- Specijalni rezervat prirode „Klisura reke Uvac“ - Uredba o zaštiti specijalnog rezervata prirode Klisura reke Uvac („Službeni glasnik RS“ br. 50/1995).
AKT O ZAŠTITI
Uredba o zaštiti Specijalnog rezervata prirode Uvac („Službeni glasnik RS“, br. 25/2006 i 110/2006).
UPRAVLJAČ
Društvo s ograničenom odgovornošću „Rezervat Uvac“.
KRATAK OPIS (OSNOVNE PRIRODNE I STVORENE VREDNOSTI)
Specijalni rezervat prirode „Uvac” nalazi se na jugozapadu Srbije, u zoni Starog Vlaha. Obuhvata deo klisure reke Uvac i njenih pritoka Veljušnice, Kladnice i Tisovice.
Ovo je prostor očuvanih geomorfoloških fenomena, odnosno reprezentativnih oblika kraškog i fluviokraškog reljefa – jedinstveno po uklještenim meandrima Uvca i njegovih pritoka, kao i po velikom broju podzemnih oblika kraškog reljefa (potkapina, pećina i jama). Posebno se ističe Ušački pećinski sistem, najduži pećinski sistem u Srbiji (6.185 m), koga čine Ušačka pećina, Ledena pećina i Ušački bezdan. Osim toga, na ovom prostoru, izuzetno su značajne Tubića pećina (798 m) i Baždarska pećina (617 m).
Prirodna celina klisure reke Uvca predstavlja stanište jedne od najređih vrsta lešinara kod nas, beloglavog supa (Gyps fulvus). Evidentirano je oko 233 jedinke (po proceni oko 270), što predstavlja najveću reproduktivnu grupu ove vrste na Balkanu. Beloglavi supovi su uspeli da se održe u refugijalnim staništima kanjonskih i klisurastih delova reke Uvac i njenih pritoka.
Na ovom području zanimljivih morfoloških, hidroloških i genetskih obeležja gnezde se i sreću i druge retke i ugrožene ptice: suri orao (Aquila chrysaetos), orao zmijar (Circaetus gallicus), sivi soko (Falco peregrinus), veliki ronac (Mergus mergan¬ser), drpavac (Crex crex), buljina (Bubo bubo) i druge. Od predstavnika faune, karakteristično je prisustvo retkih i ugroženih sisara, kao što su: ris (Lynx lynx), vidra (Lutra lutra), i slepi miševi. Pećine Uvca su stanište endemičnih vrsta insekata iz roda Remyella i Duvalius.
Specijalni rezervat prirode „Uvac“.
NACIONALNA KATEGORIJA
Ι kategorija zaštite - zaštićeno područje međunarodnog, nacionalnog, odnosno izuzetnog značaja.
POVRŠINA
7.543 ha.
REŽIM/I ZAŠTITE
Uspostavljen je režim zaštite II stepena.
OPŠTINA/E
Nova Varoš i Sjenica.
PRETHODNA ZAŠTITA
- Strogi prirodni rezervat Pavlovića brod - Rešenje o stavljanju pod zaštitu države dela prirodnog područja Klisure reke Uvac na mestu zvanom Pavlovića brod broj 633-7/71-02 - SO Nova Varoš;
- Specijalni rezervat prirode „Klisura reke Uvac“ - Uredba o zaštiti specijalnog rezervata prirode Klisura reke Uvac („Službeni glasnik RS“ br. 50/1995).
AKT O ZAŠTITI
Uredba o zaštiti Specijalnog rezervata prirode Uvac („Službeni glasnik RS“, br. 25/2006 i 110/2006).
UPRAVLJAČ
Društvo s ograničenom odgovornošću „Rezervat Uvac“.
KRATAK OPIS (OSNOVNE PRIRODNE I STVORENE VREDNOSTI)
Specijalni rezervat prirode „Uvac” nalazi se na jugozapadu Srbije, u zoni Starog Vlaha. Obuhvata deo klisure reke Uvac i njenih pritoka Veljušnice, Kladnice i Tisovice.
Ovo je prostor očuvanih geomorfoloških fenomena, odnosno reprezentativnih oblika kraškog i fluviokraškog reljefa – jedinstveno po uklještenim meandrima Uvca i njegovih pritoka, kao i po velikom broju podzemnih oblika kraškog reljefa (potkapina, pećina i jama). Posebno se ističe Ušački pećinski sistem, najduži pećinski sistem u Srbiji (6.185 m), koga čine Ušačka pećina, Ledena pećina i Ušački bezdan. Osim toga, na ovom prostoru, izuzetno su značajne Tubića pećina (798 m) i Baždarska pećina (617 m).
Prirodna celina klisure reke Uvca predstavlja stanište jedne od najređih vrsta lešinara kod nas, beloglavog supa (Gyps fulvus). Evidentirano je oko 233 jedinke (po proceni oko 270), što predstavlja najveću reproduktivnu grupu ove vrste na Balkanu. Beloglavi supovi su uspeli da se održe u refugijalnim staništima kanjonskih i klisurastih delova reke Uvac i njenih pritoka.
Na ovom području zanimljivih morfoloških, hidroloških i genetskih obeležja gnezde se i sreću i druge retke i ugrožene ptice: suri orao (Aquila chrysaetos), orao zmijar (Circaetus gallicus), sivi soko (Falco peregrinus), veliki ronac (Mergus mergan¬ser), drpavac (Crex crex), buljina (Bubo bubo) i druge. Od predstavnika faune, karakteristično je prisustvo retkih i ugroženih sisara, kao što su: ris (Lynx lynx), vidra (Lutra lutra), i slepi miševi. Pećine Uvca su stanište endemičnih vrsta insekata iz roda Remyella i Duvalius.
